“မဂၤလာပါရွင္။ ကၽြန္မ တင္သူဇာေမာင္ပါ။ ယခုလို ဘုရားသခင္ရဲ႕ေကာင္းျမတ္ေၾကာင္းကို သက္ေသခံဖို႕
ရန္အတြက္ ဤအခ်ိန္နာရီ အခြင့္အခါေကာင္းကိုျပင္ဆင္ေပးတဲ့ ဘုရားသခင္ကို အထူးပဲေက်းဇူးတင္ရွိပါ

တယ္။ အဖဘုရားသခင္ရဲ႕ဘုန္းေတာ္ ပိုမိုသာ၍ၾကီးျမတ္ပါေစ။”

ကၽြန္မကငယ္စဥ္တုန္းကထဲက ဘုရားသခင္တည္ရွိေနတာကို ကၽြန္မရဲ႕မိဘ ေတြကေနမွ တဆင့္သိရွိခဲ့ရပါတယ္။ သူကကၽြန္မကိုဖန္ဆင္းတယ္။ ဒီကမာၻေပၚမွာရွိတဲ့သက္ရွိ၊ သက္မဲ့ အရာအားလံုးကို သူဖန္ဆင္းတယ္၊ သူအုပ္စိုးတယ္၊ သူပိုင္ဆိုင္တယ္ဆိုျပီးေတာ့ဘုရားသခင္အေၾကာင္းကိုစတင္သိရွိခဲ့ရပါတယ္။ အဲ့ဒီကေနမွတစ္ဆင့္ ကၽြန္မအရြယ္ေရာက္ လာတဲ့အခါမွာဘုရားသခင္ကၽြန္မတို႕အတြက္ေန႕စဥ္လိုက္နာရမည့္စည္းကမ္းခ်က္ေတြ၊ ေရွာင္က်ဥ္ရမယ့္စည္းကမ္းခ်က္ေ

အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာကၽြန္မဘုရားသခင္ရဲ႕အေၾကာင္းကိုဘယ္လိုသိရွိလာလဲဆိုေတာ့ဘုရားသခင္ဟာအရမ္းကိုစည္းကမ္းၾကီးတယ္၊ အရမ္းကိုၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္တယ္၊ အာဏာၾကီးတယ္၊ သန္႕ရွင္းစင္ၾကယ္တယ္။ သူဟာကၽြန္မတို႕ႏွင့္မတူညီဘဲ သပ္သပ္ တည္ရွိေနတယ္။သူ႕ကို ေန႕စဥ္နဲ႔အမွ်ပူေဇာ္ကိုးကြယ္ရမယ္၊ ေၾကာက္ရြ႕ံ
ရိုေသရမယ္။ကၽြန္မသူ႕ကိုဘယ္ေလာက္ထိေတာင္ေၾကာက္ရြ႕ံရိုေသခဲ့သလဲဆိုရင္ “အလႅာ” ဆိုတဲ့ နာမ္စားမွတစ္ပါး အျခားေသာနာမ္စား၊ ဘယ္အမည္နာမကိုမွမသံုးစြဲရဲခဲ့ဘူး။ အဲ့ဒီ့ေလာက္ထိေတာင္ကၽြန္မေၾကာက္ရြ႕ံခဲ့တယ္။

 

အဲ့ဒီ့ေနာက္ကၽြန္မစဥ္းစားလာေသာအခါမွာ၊ ဘယ္အရာကိုစဥ္းစားမိလဲဆိုေတာ့၊ ဘုရားသခင္ကဤကမာၻေလာကကို ဖန္ဆင္းတယ္၊ ထို႕ေနာက္ကၽြန္မတို႕ဟာ
ေရာက္လာၾကတယ္။ ကၽြန္မတို႕တစ္ေတြအရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါမွာ စားဝတ္ေနေရး၊ရွင္သန္ရပ္တည္ေရး၊ထိုသို႕ေသာကိစၥအေထြေထြႏွင့္ဒုကၡအခက္အခဲမ်ိဳးစံု ေန႕စဥ္ႏွင့္အမွ်ရင္ဆိုင္ၾကံဳေတြ႕ရတယ္။ အဲ့ဒီအခါမွာ ကၽြန္မတို႕ရဲ႕စိတ္ေတြက ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာနဆိုတဲ့ စိတ္ေတြ လႊမ္းမိုးအုပ္စိုးလာျပီး အျပစ္ေတြကိုက်ဴးလြန္မိလာၾကတယ္။ ဒီေတာ့ ကၽြန္မစဥ္းစားတယ္။ ယခုဆိုရင္ ကမာၻေျမေပၚမွာလူေပါင္း ၇.၃ဘီလီယံ ေက်ာ္ ရွိလာျပီ။ ထိုလူေတြထဲမွာ အျပစ္နဲ႕ လြတ္ကင္းတဲ့လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္မ်ားရွိႏိုင္မလဲ? ကၽြန္မတို႕ဟာ ကာယကံ၊ ဝစီကံ ဆိုတဲ့ ကံႏွစ္ပါးကို မက်ဴးလြန္ခဲ့ရင္ေတာင္မွ မေနာကံဆိုတဲ့ ကံကိုစိတ္နဲ႕ အခ်ိန္တိုင္းမွာ

က်းလြန္မိႏိုင္ၾကတာပါ။ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ယခုလိုေန႕စဥ္ႏွင့္အမွ်က်ဴးလြန္မိႏိုင္တဲ့အျပစ္အျပင္၊ ကၽြန္မရဲ႕ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္မွဳအရ ဘုရားသခင္ခ်မွတ္ထားတဲ့ ေန႕စဥ္လိုက္နာေဆာင္ရြက္ရမည့္ – ဘုရားငါးၾကိမ္ရွိခိုးျခင္း (5 Prayer) ႏွင့္ အျခားေသာစည္းကမ္းခ်က္မ်ားကို အေၾကာင္းျပခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ မလိုက္နာ

မေဆာင္ရြက္ခဲ့ဘူးဆိုေသာ္ ထိုအတြက္လည္း ကၽြန္မမွာ အျပစ္ရွိပါေသးတယ္။

 

 အဲ့ဒီေတာ့ကၽြန္မဟာဤေလာကၾကီးမွာျဖတ္သန္းေနထိုင္းစဥ္အတြင္းဘယ္ေလာက္ပင္လိုခ်င္တာေတြရရ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳေတြနဲ့
ၾကံဳေတြ႕ေနပါေစ၊ ကၽြန္မအသက္ေသဆံုးသြားျပီးတဲ့အခါမွာ ကၽြန္မယံုၾကည္ခဲ့ရတဲ့ ဘုရားသခင္က ဒီအျပစ္ေတြအတြက္ ကၽြန္မကိုသူစီရင္မယ္။အျပစ္ေပးမယ္လို႕စဥ္းစားမိတိုင္းမွာကၽြန္မဝမ္းနည္းခဲ့ရတယ္။စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြလည္း ေတြ႕ၾကံဳလဲခဏတာပါပဲ။ကၽြန္မေသဆံုးသြားျပီး ျဖစ္ပ်က္မွာေတြကို ေတြးေတာတိုင္းစိတ္ထဲမွာမျငိမ္းခ်မ္းခဲ့ဘူး။ အျမဲလိုလိုစိုးရိမ္ပူပန္ခဲ့ရတယ္။ ထို႕အျပင္ ကၽြန္မ ဘုရားသခင္တည္ရွိေနတာကို သံသယရွိခဲ့တယ္။ သူဟာ တစ္
ကယ္ေကာတည္ရွိေနတာလား? ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့လူဆိုတာ ျမင္ရတဲ့အရာကိုပဲ ယံုၾကည္လက္ခံခ်င္တယ္ (Seeing is Believing). အခုဟာက ျမင္လဲမျမင္ရဘူး။ပိုဆိုးတာကကၽြန္မဟာသူနဲ႕ပက္သပ္ျပီး ေၾကာက္ရြ႕ံရတဲ့ခံစားခ်က္ အျပင္ဘာ ခံစားခ်က္မွမရွိတဲ့အခါမွာသူတကယ္ေကာတည္ရွိေနပါ့မလားလို႕သံသယျဖစ္ခဲ့တယ္။ခံုေလးတစ္ခုေတာင္မွ သူ႕ကိုေဆာက္လုပ္တဲ့လက္သမားဆရာမရွိပဲႏွင့္ ဒီခံုေလးဟာျဖစ္လာမွာမဟုတ္သလို ဤကမာၻေလာကၾကီးဟာလည္း ဖန္ဆင္းရွင္ဘုရားသခင္မရွိဘဲႏွင့္ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဖူးဆိုတဲ့ အေတြးကလည္းဝင္ျပန္တယ္။

ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာ အျမဲလိုလို ဘုရားသခင္ရွိလိုက္၊ မရွိလိုက္နဲ႕ ရွဳပ္ေထြးေနခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ေတာ့ကၽြန္မ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္မွဳဟာ ကၽြန္မတို႕မိသားစု

ဘိုးစဥ္ေဘာင္ဆက္ကိုးကြယ္ယံုၾကည္လာတဲ့အယူဝါဒပဲ လို႕စိတ္ပိုင္းျဖတ္လိုက္တယ္။ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့လည္း ကၽြန္မတို႕ဟာ ဘုရားသခင္ကိုပူေဇာ္ကိုးကြယ္တဲ့အခါမွာ လူတိုင္းဟာတစ္ေနရာတည္းကိုဦးတည္ျပီးပူေဇာ္ကိုးကြယ္ၾကတယ္၊ အမ်ိဳးသားေတြက အေရျပားလွီးမဂၤလာျပဳတာတို႕ “ဟာလာသား” စားတာတို႕
ေသဆံုးျပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆင္ယင္တန္စာေတြကြဲျပားျခားနားေနပါေစ၊ လူတိုင္းလူတိုင္းဟာ တစ္ေျပးညီထဲျမွဳပ္ႏွံရတာေတြဟာ အရမ္း

Unit ၿဖစ္တယ္၊  Systematic က်တယ္ဆိုျပီး စဥ္းစားခဲ့တယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ယံုၾကည္ကိုးကြယ္မွဳဘာသာေဘာင္ေလးထဲမွာပဲေနခဲ့ျပီး ဒါေတြအားလံုးဟာကၽြန္မတို႕ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္ယံုၾကည္မွဳလို႕ပဲစဥ္းစားရင္း ေက်နပ္ခဲ့တယ္။ ကြ်န္မတို႕ မိဘက ဒီအယူဝါဒမွာရွိေနရင္ သားစဥ္ေျမးဆက္ဟာလဲ အလိုအေလ်ာက္ဒီအယူဝါဒကိုပဲလက္ခံသြားၾကတာပါပဲ။ဒီေဘာင္ထဲကေနအျပင္ထြက္ျပီးအျခားအယူဝါဒတစ္ခုကို ေလ့လာစူးစမ္းဖို႕ဆိုတာအရမ္းကိုပဲခဲယဥ္းပါတယ္။ကၽြန္မထင္ပါတယ္၉၀ရာ
ခုိင္ႏွဳ န္းေက်ာ္ေလာက္ဟာဒီအတုိင္းပဲသြားေနၾကတာပဲေလ။ Unit က်မွဳတို႕၊ Systematic က်မွဳတို႕ဆိုတာလည္း ဓမၼေဟာင္းမွာက်န္ခဲ့ျပီ။ ဘုရားသခင္ဟာ ဒါေတြအားလံုးကိုခရစ္ေတာ္အားျဖင့္ ေရြးႏွဳတ္သြားခဲ့ျပီဆိုတာကို ကၽြန္မ မသိခဲ့ရဖူး။ ကိုယ့္ရဲ႕အယူဝါဒကိုပဲ ကၽြန္မလက္ခံျပီး ဂုဏ္ယူခဲ့တယ္။

ကၽြန္မခရစ္ေတာ္ကို ပေရာဖတ္ တစ္ပါးအျဖစ္သိရွိခဲ့ပါတယ္။ လြန္ခဲ့ေသာ ေဖေဖၚဝါရီလ မွာသူဟာ အပ်ိဳကညာဝမ္းတြင္းမွဖြားျမင္လာတယ္။ သူဟာေသဆံုး

သြားျပီး သံုးရက္ေျမာက္ေန႕မွ တစ္ဖန္ျပန္လည္ရွင္သန္ထေျမာက္တယ္။ရက္ေပါင္း၄၀သူ႕ရဲ႕တပည့္ေတာ္ေတြႏွင့္တကြေနခဲ့ျပီး ေကာင္းကင္ဘုရားသခင္ဆီျပန္သြားခဲ့တယ္လို႕ သိခဲ့ရတယ္။ ထိုအခါ ကၽြန္မရင္ထဲမွာ အရမ္းပဲထူးဆန္းေနတယ္။ ထိုသို႕ေသာအံ့ဖြယ္အျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႕ ကၽြန္မသူ႕ကိုစတင္သိကၽြမ္းခဲ့ရတယ္။

ထို႕ေနာက္ ေဖေဖၚဝါရီလ ၂၆ရက္ ၾကာသာပေတးေန႕မွာ ကၽြန္မစိတ္အေႏွာက္အယွက္ေလးေတြ႕ၾကံဳေနတယ္။ ကၽြန္မမိတ္ေဆြက တရားပြဲေလးတစ္ခုသြားစရာရွိတယ္။ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္လိုက္ခဲ့ပါဆိုလို႕ ကၽြန္မလိုက္သြားခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္ကကၽြန္မတို႕ကိုအရမ္းခ်စ္တယ္၊ ဘုရားသခင္ကေၾကာက္ဖို႕မဟုတ္ဘူး၊ ကၽြန္မတို႕လဲသူ႕ကိုခ်စ္ရမယ္လို႕ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုးကၽြန္မကိုေျပာျပတဲ့အခါမွာကၽြန္မစိတ္ထဲမွာေႏြးေထြးျပီးဘာမွန္းမသိတဲ့စြန္းအားေလးတစ္ခုရရွိခဲ့

 ထိုတရားပြဲမွာလည္း တရားေဟာဆရာက ကၽြန္မငယ္ငယ္ထဲက ဘုရားသခင္ကိုသံသယျဖစ္ေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးတစ္ခုကို က်မ္းအကိုးအကားနဲ႔ေျပာသြားတဲ့အခါမွာ ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာေက်နပ္အားရမိတယ္။ ထိုေန႕ညမွာ ကၽြန္မ မအိပ္ခင္ဘုရားသခင္ထံမွာ ယခင္ဆုေတာင္းသည့္ပံုမွခြဲထြက္ျပီး
“ဘုရား သမီးဟာ ခရစ္ေတာ္ရဲ႕အေၾကာင္းကို စတင္ျပီးေတာ့သိရွိလာျပီ၊ ဒီေတာ့သမီးရဲ႕အသက္ဝိညာဥ္ကိုႏွဳတ္သိမ္းသြားျပီးတဲ့အခါမွာ သမီးဟာဘုရားသခင္ဆီကို ခရစ္ေတာ္ကေနမွတစ္ဆင့္ေရာက္မယ္ဆိုရင္ ခရစ္ေတာ္ႏွင့္ပိုမိုနီးစပ္ခြင့္ေပးပါ။ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ေဝးကြာပါ”
လို႕ ခရစ္ေတာ္ရဲ႕နာမကိုသံုးျပီး ရင္းရင္းႏွီးႏွီးဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆုိေတာ့ အဓိက ဦးတည္ခ်က္ကိုစဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ကၽြန္မတို႕ဟာ ဤကမာၻေလာကအေပၚမွာ ပညာေတြ၊ စီးပြားေတြကို ဘယ္ေလာက္ပဲရွာရွာခဲ့ ဒါေတြဟာတစ္ခ်ိန္မွာကၽြန္မတို႕ထားသြားရမွာ။ ဒါေတြဟာကၽြန္မတို႕ရဲ႕ အဓိကဟာေတြမဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္မတို႕စြန္႕ခြားသြားျပီးေနာက္မွာ ဘယ္ကိုေရာက္မလဲ? ဘာျဖစ္မလဲ? ဆိုတာကမွ အဓိကက်တယ္လို႕ကၽြန္မယူဆတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အဲဒီအရာကိုဘယ္သူအာမခံခ်က္ေပးႏိုင္သလဲ ကၽြန္မရွာေဖြခဲ့တယ္။ အဲဒီအရာကိုပဲ အဓိကထားျပီး ကၽြန္မဘုရားသခင္ထံမွာဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ ထိုေန႕ည၊ ကၽြန္မႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္ေမာက်ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္မကိုယ္ေပၚအလင္းတန္းတစ္ခုဟာျဖာက်လာတယ္။ ျပီးေတာ့ အဲဒီအလင္းတန္းက ကၽြန္မကိုဆြဲယူလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္မငုပ္တုတ္ ထထိုင္လ်က္ျဖစ္ေနတယ္။ ထိုအိပ္မက္ကေလးဟာ ၾကက္သိမ္းထေလာက္သည္ထိေအာင္ကၽြန္မအတြက္ထူးဆန္းေနခဲ့တယ္။ကၽြန္မဘဝတစ္ေလွ်ာက္အိပ္မက္ေပါင္းမ်ားစြာထဲမွာမွ စြဲစြဲျမဲျမဲ ထထိုင္ရေလာက္တဲ့အထိ ျဖစ္ပ်က္တဲ့အိပ္မက္မ်ိဳးမေတြ႕ၾကံဳခဲ့ဖူးပါဘူး။  ေနာက္ပိုင္းမွာ ကၽြန္မ
ခရစ္ေတာ္ရဲ႕ နာမကိုသံုးျပီး ရင္းရင္းႏွီးႏွီးဆုေတာင္းၾကည့္တယ္။ စကားေတြေျပာၾကည့္ခဲ့တယ္။

ေနာက္တစ္ခါ ၂၀၁၅၊ မတ္လ၊ ၁၃ရက္ တရားပြဲေလးတစ္ခုမွာ တရားေဟာေနစဥ္ အားလံုးအသံကုန္ဟစ္ျပီးဆုေတာင္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္မတစ္ကိုယ္လံုး
ေခြ်းေတြနစ္ျပီး မ်က္ရည္တျဖိဳင္ျဖိဳင္ က်ရေလာက္တဲ့အထိ တစ္ခါမွမခံစားဖူးတဲ့ခံစားခ်က္ေတြ ခံစားလာရတယ္။ အဲ့ေနာက္ ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာ အရမ္းကိုလြတ္
လပ္ေပါ့ပါးသြားတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ကၽြန္မခရစ္ေတာ္အေၾကာင္းကိုပိုသိခ်င္လာတဲ႔အခါ ဘုရားေက်ာင္းကိုအပတ္တိုင္းသြားျဖစ္တယ္။ခရစ္ေတာ္အေၾကာင္းကိုပိုနားေထာင္ခ်င္လာတယ္။တျဖည္းျဖည္းကၽြန္မကိုယ္တိုင္က ခရစ္ေတာ္ေနာက္လိုက္မွန္းမသိလိုက္သြားခဲ့တာ။ ခရစ္ေတာ္က ဘုရားသခင္ဆီကိုဆြဲဆြဲေခၚသြားခဲ့တာ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မမွာ ငယ္ငယ္ထဲက ယံုၾကည္လာခဲ့တဲ့ အယူဝါဒက စိတ္ထဲမွာ စြဲေနေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလမွာ စိတ္ထဲအျမဲတမ္းရွဳပ္ေထြးခဲ့တယ္။ ထိုမွတစ္
ဆင့္ ကၽြန္မခရစ္ေတာ္ကို အသက္ဝိညာဥ္ထာဝရအသက္ကိုေပးမယ့္ ကယ္တင္ပိုင္ရွင္အျဖစ္ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာ အၾကြင္းမဲ့ယံုၾကည္လက္ခံသြားခဲ့တဲ့ အတြက္
ကၽြန္မ ႏွစ္ခ်င္းမဂၤလာခံယူဖို႕ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ျခင္းခံရက္ နီးလာေလေလ ကၽြန္မဖက္က ဆြဲေလပါပဲ။ လံုးဝေခါင္းထဲမွာ မၾကည္ေတာ့တဲ့အျပင္ စိတ္ထဲမွာလည္းဘယ္လိုမွ မရွင္းေတာ့ဖူး။ ကၽြန္မဘုရားသခင္ဆီမွာ ဆုေတာင္းတယ္။

“ဘုရားသခင္ သမီးရဲ႕ စိတ္ထဲ၊ အေတြးထဲမွာ အရမ္းကိုရွဳပ္ေထြးေနတယ္။ ဒါကို ရွင္းထုတ္ေပးပါ။ Born Again မွာသမီးဘာအေႏွာင္အဖြဲ႕အရွဳပ္အေထြးမွမရွိပဲ ဘဝအသစ္ကိုသြားခ်င္တယ္။” ဆိုျပီးဘုရားသခင္ထံမွာေန႕တိုင္းဆုေတာင္း ခဲ့တယ္။

ကၽြန္မတို႕ဟာခရစ္ေတာ္ဆိုတဲ့လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာသမၼာတရားဆိုတဲ့Bibleကိုလက္ကိုင္စြဲျပီး ျမဲျမဲ ျမံျမံႏွင့္မယိုင္မလဲေလွ်ာက္သြားမယ္ဆိုရင္ ထာဝရအသက္ကို
မပိုင္ဆိုင္ႏိုင္စရာအေၾကာင္းမရွိဘူးဆိုတာ ခရစ္ေတာ္ကိုတိုင္ အာမခံခ်က္ေပးသြားပါတယ္။

အဲ့ဒီ့အတြက္ေၾကာင့္ ကၽြန္မအရင္ကသိခဲ့ရတဲ့ဘုရားသခင္နဲ႕ ယခုသိျမင္ၾကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ဘုရားသခင္ဟာ လံုးလံုးကို ကြဲျပားေနခဲ့တယ္။ အရင္ကကၽြန္မအ
ရမ္းေၾကာက္ခဲ့ရတဲ့ဘုရားသခင္ဟာ ယခုကၽြန္မအရမ္းကိုခ်စ္ေနရျပီ။ သူကလည္းကၽြန္မကိုအရမ္းပဲခ်စ္တယ္။ သူ႕ရဲ႕ သန္႕ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ဟာ ကၽြန္မရဲ႕
နံေဘးနားမွာ အျမဲတမ္းလိုက္ပါေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တယ္။

ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ ပင္ကိုယ္ဝိညာဥ္အခံက ရွင္းေနဖို႕ပဲလိုပါတယ္။ ဘုရားသခင္ကို ဆက္သြယ္ဆည္းကပ္ဖို႕အတြက္ အခ်ိန္နာရီေတြ၊ အရပ္မ်က္ႏွာေတြမလိုပါဘူး။ ကၽြန္မတို႕ေရာက္ရွိေနတဲ့ေနရာ၊ ရွိေနတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ အျပစ္ေတြကိုဝန္ခ်ေတာင္းပန္ျပီး ရွိေနတဲ့အေျခအေနနဲ႕ သူ႕ဆီလွည့္လာခဲ့ပါ။ သူဟာအျမဲတမ္းေႏြးေထြးစြာ ၾကိဳဆိုေနတဲ့ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ အဖခမည္းေတာ္ပါ။ ကၽြန္မ ညီအစ္ကို၊ ေမာင္ႏွစ္မအေယာက္ဆီတိုင္းကို တိုက္တြန္းခ်င္တာက ခရစ္ေတာ္မည္သူမွန္းမသိေသးဖူးဆိုရင္
လည္း သံသယကင္းစြာျမည္းစမ္းၾကည့္ပါ။ သူကိုယ္တိုင္ ကၽြန္မတို႕ကို ဆြဲေခၚသြားပါလိမ့္မယ္။ ခရစ္ေတာ္ေတြကို သိရွိျပီးသားလူေတြလည္း ဝိညာဥ္အခံမွာရွိေနတဲ့ အေႏွာင္အဖြဲ႕ေတြ၊ သံသယေတြကို ရွင္းထုတ္လုိက္ပါ။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ သန္႕ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္က တိုးဝင္လာျပီး အလုပ္လုပ္ပါလိမ့္မယ္။ ထိုအခါမွာ

ကၽြန္မတို႕ရဲ႕စိတ္ေတြထဲမွာ မေဖာ္ျပႏိုင္ေလာက္တဲ့ဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းမႈ၊ ျငိမ္သက္မွဳေတြခံစားရပါလိမ့္မယ္။